Αγιολογικά

Ο άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλούσιους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 304), Μαξιμιανού (286 - 305) και Μεγάλου Κωνσταντίνου. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα αισθήματα διέθεσε την περιουσία του για να ανακουφίζει ορφανά, φτωχούς και χήρες. Αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του ιερέα στα Πάταρα και συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο άγιος Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα. Ο άγιος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμηση του το 330.